GOUDENREGEN CONSULT

Therapie of coaching?

Het team van Goudenregen Consult maakt een onderscheid tussen relatiecoaching en relatietherapie.Relatietherapie is bedoeld voor koppels met relatieproblemen! Relatiecoaching is bedoeld voor koppels die relatieproblemen willen voorkomen! Voor wie? Wij bieden relatietherapie aan voor koppels die: de passie in hun relatie kwijt zijn communicatieproblemen hebben elkaar niet begrijpen en of/verminderen hun relatie goed willen houden en relatieproblemen willen voorkomen verdieping en groei in hun relatie willen een nieuw samengesteld gezin hebben verliefd zijn op iemand anders, en dit als een signaal zien om aan hun relatie te werken geen gemeenschappelijke interesses/doelen (meer) hebben besloten hebben uit elkaar te gaan maar willen leren communiceren over de opvoeding, hun kinderen, enz. uit een verschillende cultuur komen of een verschillende nationaliteit hebben te maken krijgen met bindings- of verlatingsangst Unieke aanpak: De relatietherapeuten/coaches van Goudenregen Consult hebben een grote expertise in het begeleiden van koppels.Er wordt veel aandacht gegeven aan het verhaal van iedere partner, zonder met de beschuldigende vinger te wijzen. De relatietherapeute helpt dit verhaal te vertalen naar de andere partij zodat wederzijds begrip kan optreden.Begrip betekent niet dat je alles goedkeurt of accepteert van elkaar het betekent wel dat je leert luisteren naar elkaar en leert begrijpen hoe je zelf en je partner in de relatie staat. Daarnaast is het belangrijk om de (blokkerende) communicatiepatronen van de relatie te herkennen en ze om te buigen naar constructieve, respectvolle gesprekken.Een ruzie tussen partners is nodig om te weten wat er in jezelf en de ander omgaat maar de grootste valkuil van ruzie is dat het communicatieniveau blijft hangen op verwijten en beschuldigingen Er treedt dan een “stilstand” op, het gesprek stagneert. Er treedt meer en meer frustratie op en vanuit onvermogen en machteloosheid vallen er voortdurend kwetsende woorden die de onderlinge afstand en het gevoel van gelatenheid vergroten. De kans op een relatiebreuk is dan groot. Een koppel dat relatietherapie of relatiecoaching volgt, leert zijn eigen pijnpunten (h)erkennen, te helen en om te zetten in kracht zonder te verwachten dat de partner dit voor hem of haar oplost. Wat zijn de resultaten van relatietherapie/coaching? Wanneer beide partijen zich inzetten dan mogen zij doeltreffende resultaten verwachten! De kenmerken van een goede relatie na relatiecoaching bij Goudenregen Consult zijn:

• er is ruimte in de relatie om jezelf en de ander te vermeerderen (eigenwaarde/zelfbeeld wordt groter in plaats van kleiner)
• er zijn realistische verwachtingen naar jezelf en de ander
• afspraken en compromissen worden in vrijheid gemaakt en gevolgd
• er is een gezonde balans tussen afhankelijkheid versus onafhankelijkheid
• er is gelijkwaardigheid en respect
• beide partijen zijn bereid om, in eerste instantie, aan hun eigen geluksgevoel te werken
• er is ruimte voor liefde, passie, humor en relativeringsvermogen (de mate ervan wordt volledig door het koppel zelf bepaald)
• iedere partner neemt zijn eigen verantwoordelijkheid en ziet zijn eigen bijdrage (zelfreflectie)
• eerlijkheid in gesprekken
• elkaars fouten en gebreken accepteren, jezelf accepteren en lerende houding aannemen, werken aan pijnpunten zodat vertrouwen en veiligheid stabiele ankers zijn
• het lef hebben om de relatie regelmatig onder de loep te nemen
• tijd voor elkaar vrij maken en bereid zijn om in de relatie te investeren

Slechts 1 van deze kenmerken kan voldoende zijn om de relatie op de klippen te laten lopen. Hoe vlugger het koppel het probleem herkent, hoe vlugger er naar een constructieve oplossing kan toegewerkt worden. Wij raden koppels aan om, zelfs als de relatie goed zit, een jaarlijks gesprek met een relatietherapeute aan te gaan. Zo leren de partners de kracht en de positieve eigenschappen uit hun relatie in te zetten bij problemen en kan de relatietherapeut hen kennis laten maken met de valkuilen en blinde vlekken die relatieproblemen kunnen veroorzaken. Zeker koppels met jonge kinderen hebben nood aan een gesprek met een relatiecoach. Zij dreigen elkaar immers uit het oog te verliezen omdat de focus op de opvoeding, het werk, de hobby en de omgeving ligt. Zij beseffen niet altijd dat de relatie aan het verwateren is totdat zij met hun neus op de feiten gedrukt worden en bijvoorbeeld verliefd worden op een ander. Vaak is die verliefdheid het signaal om je te laten inzien dat jouw relatie liefde en aandacht nodig heeft. Een relatietherapeut kan je helpen te onderzoeken waar het fout liep en hoe jullie weer terug op het goede spoor kunnen komen. Een probleem analyseren en oplossen is een stuk makkelijker dan ermee blijven lopen en het steeds groter laten worden!!

Sociale angst

• Angst om genegeerd te worden
• Bloosangst
• Angst voor het uiten van meningen
• Angst voor opkomen voor jezelf
• Angst voor conflicten
• Angst voor verantwoordelijkheid
• Angst voor collega's
• Angst voor eenzaamheid, uitsluiting
• Angst om te spreken in groepen

Ruimtelijke angst

• Hoogtevrees
• Rij angst
• Vliegangst
• Angst voor specifieke plaatsen
• Liftangst

Angst voor natuur

• Angst voor dieren (specifiek)
• Angst voor donder en bliksem

Lichamelijke angst

• Angst voor ziekte, pijn
• Angst voor naalden, scherpe voorwerpen
• Angst voor de tandarts
• Angst voor dokters, medische behandeling

Faalangst

• Slecht nieuws van echtscheiding melden aan je kinderen
• Leidraad in het echtscheidingsproces (voor ouders en hun kinderen)
• Begeleiden van kinderen met het ouderverstotingssyndroom of PAS (Parental Alienation Syndrome van R.A Gardner)

Wanneer partners uit elkaar gaan, heeft dit ook grote gevolgen voor hun kinderen. Kinderen komen vaak in een nieuw leven terecht waarvoor zij zelf niet gekozen hebben. Toch is een kind bereid om zich aan te passen aan de nieuwe situatie, al gaat dat met vallen en opstaan. Het ene kind is blij dat er een einde aan de relatie van zijn ouders komt omwille van de frequente ruzies, het andere kind kan het oude leven maar moeilijk loslaten en verliest daardoor (tijdelijk) een groot deel van zijn levensvreugde.Ouders maken zelf ook een moeilijke periode door en zijn vaak niet de meest geschikte persoon om hun kinderen in dit proces van verlies te steunen en te begeleiden. Vooral de ouder die het huis verlaat, wordt door de meeste kinderen gezien als de dader. De band tussen ouder en kind kan daardoor onder druk te komen staan. In therapie geven de meeste kinderen aan, niet zo zeer te lijden onder de scheiding van hun ouders (wanneer er niet te veel verandert in hun eigen leven) maar wel onder de ernstige conflicten die zich tussen hun vader en moeder afspelen. Een man of vrouw die besluit om de relatie te verbreken, heeft vaak al een zwaar proces van twijfel, boosheid, verdriet, frustratie en onbegrip achter de rug. Deze onverwerkte emoties neemt hij of zij mee naar het leven na de scheiding. Wanneer deze moeilijke emoties niet verwerkt worden, gaan ze als een wonde die verwaarloosd wordt, etteren.  Niet verwerkte emoties hebben een invloed op de gemoedstoestand, het zelfbeeld, het gedrag in een nieuwe relatie, de wijze waarop er met de kinderen omgegaan wordt enz. De ouder met onverwerkte emoties (lees boosheid, verdriet, frustratie naar ex) zijn niet in staat om met objectieve bril naar de andere ouder en zijn opvoeding te kijken. De onverwerkte emoties gaan zo overheersen dat wrok, wraak, pesterijen en haatcampagnes naar de andere ouder ontstaan. En hoe kan je iemand het best kwetsen? Inderdaad via zijn kind!  Zo wordt het kind, in vele gevallen, de speelbal van twisterijen, lasterpraatjes, machtsspelletjes, enz. Het kind blijft meestal beide ouders onvoorwaardelijk steunen maar bezwijkt wanneer de negativiteit tussen beide ouders te groot wordt. De kloof tussen hen beiden wordt steeds dieper en om te overleven zal het kind “kant” “moeten” kiezen. Of het nu wil of niet, geen enkel kind kan op lange termijn de eeuwige, destructieve ruzie tussen zijn ouders, verdragen. Om te overleven kan het kind voor 1 ouder kiezen, in de hoop zo rust te vinden. Om zich niet schuldig te voelen, zal het kind de andere ouder “verstoten” en hem als de “dader” beschouwen. Op lange termijn, heeft dit natuurlijk zeer negatieve gevolgen voor het kind. Kenmerken van het ouderverstotingssyndroom

1. regelmatige minachtende uitingen tegen de ouder waar het kind niet (dagelijks) verblijft
2. zwakke of onzinnige redenen voor deze minachting
3. het ontbreken van ambivalente gevoelens (de ene ouder is louter goed, de andere louter slecht)
4. een nageprate ‘geheel eigen mening‘ van het kind (is de mening van de ouder)
5. reflexmatige steun aan de verzorgende ouder in het ouderconflict
6. afwezigheid van schuldgevoelens over het gedrag en de houding ten opzichte van de afgewezen ouder
7. citeren van onbegrepen woorden
8. uitbreiding van de vijandschap tot de familie van de afgewezen ouder

Therapie is aangewezen voor de ouders en voor het kind! Een echtscheiding hoeft niet uit te draaien op een drama. Wanneer beide ouders ontdekken dat zij niet meer gelukkig zijn met elkaar, is het zelfs beter om een einde aan de relatie te maken alvorens deze volledig verzuurd is. Ieder mens heeft recht op geluk. Ieder mens heeft ook recht op zijn zoektocht naar geluk. Zelfs het kind mag dat zijn ouder niet afnemen. Wel is het de verantwoordelijkheid van de ouder om zijn kind te leren hoe het met moeilijke situaties kan omgaan. Doe je dit vanuit zelfvertrouwen? Of vanuit onverwerkte emoties? Geef je je kind de boodschap dat je slachtoffer bent van de echtscheiding? Of zet je moedig de stap naar professionele hulp zodat je leert om te gaan met onverwerkte pijn om daarna sterker in je schoenen te staan? Je kan je kind niet behoeden voor verdriet en ellende. Je kan je kind wel leren hoe het ermee om moet gaan! Stap 1 is zelf de weg naar zelfontplooiing af te leggen! Stap 2 is therapie voor je kind!

• Het geparentificeerde kind

Het kind functioneert op een hoger leeftijdsniveau. Het neemt meer verantwoordelijkheid op dan goed voor hem is. Het neemt de rol van de volwassene over en heeft geen tijd meer om “kind” te zijn. Dit kan voorkomen bij echtscheiding van de ouders.Het kind merkt dat zijn ouder een partner mist en neemt die rol over. Het slaapt bij moeder of vader, het geeft volwassen advies, praat op volwassen wijze over problemen, zorgt voor de ouder en cijfert zichzelf weg. Deze rol is te zwaar en emotioneel té belastend.Parentificatie heeft nadelige consequenties voor de ontwikkeling van het kind naar volwassenheid.>faalangst: het kind merkt dat zijn inspanningen (om ouder gelukkig te maken) niet helpen en ontwikkelt daardoor faalangst. Het heeft weinig succeservaringen waardoor zijn zelfbeeld en zelfvertrouwen aangetast worden. >schuldgevoel: omdat zijn inspanningen niet helpen, krijgt het kind het gevoel niet genoeg zijn best te doen voor zijn ouder. Vaak heeft het kind het gevoel de ouder in de steek te laten. >de reddersrol. Een rol die hij later meeneemt naar zijn volwassen leven. Het neemt de verantwoordelijkheid van anderen over en omdat iedereen dat zo gewend is, krijgt het hiervoor geen waardering wat op lange termijn kan leiden tot burn-out of overspanning. >wegcijferen : het kind dat zichzelf steeds heeft weggecijferd, heeft niet geleerd wie het is en wat het wil. In zijn later leven zal het steeds de focus leggen op het gelukkig maken van de ander maar niet op eigen geluksgevoel waardoor de kans op depressie groot is en de kans toeneemt om verkeerde keuzes  in het leven te maken. Therapie is nodig om dit mechanisme bij zowel het kind als diens ouder te doorbreken. Opgroeien en leven met zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld vergroten de kans op geluk! Jouw geluksgevoel heb je voor een groot deel zelf in handen en hoe je met tegenslagen omgaat ook. Hoe je dat doet, leer je in therapie en draag je mee voor de rest van je leven. Een waardevolle investering! 

• Nieuw samengesteld gezin
• Rol van stiefmoeder en stiefvader

Over de rol van stiefouder, kan ik tientallen boeken schrijven.Boeken die niet altijd een einde hebben maar telkens weer een nieuw begin.Is er een rol gemakkelijker dan die van stiefmoeder bijvoorbeeld?Ik heb een lange weg als psychotherapeute en relatietherapeute afgelegd maar tot op de dag van vandaag blijf ik me verbazen over de moeilijke verhoudingen die zich binnen een nieuw samengesteld gezin kunnen afspelen. Misschien is “verbazen” niet het juiste woord. Het is eerder “geraakt worden door”.  Het is immers heel logisch dat een nieuw samengesteld gezin niet optimaal kan functioneren. Zie het als een systeem waarin alle leden uit de oorlog terug naar huis komen en verplicht worden om samen te wonen met mensen die ze niet kennen. Voor de nieuwe partners is dat geen probleem, zij hebben een toekomst om naar uit te kijken. Voor de kinderen is het heel anders. Zij kozen niet voor dit nieuwe bestaan. Hun leven wordt door hun gescheiden ouders overhoop gegooid en zij hebben weinig in de pap te brokken. Niet alleen moeten alle gezinsleden bekomen van hun eigen persoonlijk verlies tegelijkertijd moeten zij zich openstellen voor het nieuwe leven en de nieuwe partner van vader of moederlief of diens kinderen. En waarom zou je je nu openstellen voor een derde (stief)ouder wanneer je al in het bezit bent van twee ouders? Sterker nog, de stiefouder wordt vaak gezien als de veroorzaker van alle leed. In de eerste fase van samenwonen is er dan ook geen sprake van “verbinding”. Eerder van afstand en boosheid. Dat is ook niet erg! Stiefouders mogen oefenen in “geduld”. De tijd om gezien te worden als “de opvoeder” “de lieve dame” “de toffe of aardige vriend” is nog niet aangebroken en het kan zelfs zijn dat die nooit aanbreekt…! Het is een realiteit waarmee zij of hij zal moeten leren leven. Zeker in de eerste jaren van het samenwonen, is de positie van stiefouder erg vaag. Zij hebben geen plaats in het bestaande systeem van hun partner en hun stiefkinderen hebben (nog) geen loyaliteit naar hen ontwikkeld. Vaak ook heeft vader- of moederlief nog een loyaliteit of schuldgevoel naar de ex, wat de situatie nog complexer maakt. Stiefouders hebben vaak het gevoel dat ze er niet bijhoren. Maar andersom is ook mogelijk. Wanneer bijvoorbeeld de ouder met zijn nieuwe levenspartner in een eigen systeem komt te staan, kan het stiefkind zich buitengesloten voelen en gaan rebelleren t.o.v. de ouder en diens nieuwe partner. Therapie en coaching kan helpen om het ingewikkelde kluwen van bestaande communicatiepatronen, tegengestelde opvoedingsregels, copingsmechanismen en ingebedde systeemmechanismen te ontrafelen en tot een gezond, nieuw evenwicht te komen.

• Time management
• Burn-out en bore-out
• Conflicten met leidinggevenden en collega’s
• Ontslag of veranderingen in de werkcontext
• Problemen bij het efficiënt leiding geven