Positiviteit:

Mensen spreken me regelmatig aan op mijn positieve uitstraling. Ze vragen me dan hoe ik dat doe.

Volgens mij is het geen kwestie van “doen” maar van “zijn”. “Zijn” begint bij “jezelf zijn”.
Jezelf accepteren zoals je bent. Dit vraagt oefening, geduld en vertrouwen.

Velen onder ons zullen meteen antwoorden “ja maar, dat doe ik al…van mezelf houden” en als ik dan vraag hoe ze dat doen, krijg ik prompt het antwoord :

“ik koop leuke spullen voor mezelf, breng regelmatig een bezoekje aan het schoonheidssalon, onderhoud mijn sociale contacten…”.

Heel mooi dat je dat doet. Je hebt het recht om je leven kleur te geven en te genieten van wat voor jou belangrijk is.

Maar het is niet wat ik bedoel met van jezelf houden en jezelf accepteren voor wie je bent. Vaak gaan we immers allerlei esthetische truckjes en hulpmiddelen gebruiken omdat we niet accepteren wie we zijn.

“Jezelf zijn” betekent voor mij, de stilte in jezelf opzoeken en oprecht van jezelf houden voor wie je bent (niet voor wat je doet).

Leren houden van alle aspecten van jezelf en jezelf bestaansrecht geven.

En dan vanuit die zelfliefde verder groeien en bouwen aan je levenscarrière.

Praktisch gezien betekent dat dat je met liefde voor jezelf:

1.waardering en erkenning geeft aan alle sterke eigenschappen die in je zitten en dat je ook de kans grijpt om deze zo veel mogelijk te benutten en in te zetten in jouw leven.

De meest gelukkige mensen zijn diegenen die bezig zijn met wat ze goed kunnen en graag doen! Als dat niet kan in je werk, maak er dan zeker je hobby van en geniet met volle teugen. Durf je passie ontdekken en durf er iets mee te doen (zonder schroom en zonder jezelf in twijfel te trekken). Zo kom je vanzelf in een positieve flow!

2. mild omgaan met je zwaktes. Je bent wellicht in staat om trots te zijn op wat je goed doet maar waarschijnlijk wijs je jezelf af voor wat je niet kan of nog niet hebt ontwikkeld in jezelf. Ik word weleens verdrietig wanneer ik mijn cliënten over zichzelf hoor praten.

Hun innerlijk stem, die niet gebaseerd is op zelfliefde, is meedogenloos.

“Ik ben niets waard want ik durf niet op te komen voor mezelf, ik ben lelijk, iedereen kan dat behalve ik, ik ben dom, ik ben verlegen en dat komt zo belachelijk over, ik ben stil in een groep, ik heb een dikke buik, ik durf nooit eens spontaan zijn, ik vraag me af wat mijn partner in mij ziet want ik ben niet bijzonder slim en mooi, ik kan dat niet”. Zo gaat die veroordelende stem maar door.

Ik luister dan naar hun verhaal en kijk met lede ogen toe hoe een prachtmens zichzelf afbreekt!

De reden waarom mensen kiezen voor therapie is omdat ze zelf niet uit het probleem geraken en eigenlijk is dat heel logisch. Als je een zwakte (die vaak niet eens een zwakte is) in jezelf, probeert te bestrijden met een stem van afwijzing en afkeur, zal je alleen maar kleiner en zwakker worden. Maar als je jezelf met jouw eigen werkpunten, met liefde en mildheid benadert, is er kans op groei, acceptatie en verandering!

Iedereen heeft zo zijn eigen sterke en zwakke eigenschappen.

Sommige van die eigenschappen kan je sterker maken d.m.v. therapie en andere eigenschappen zal je moeten leren aanvaarden. Wanneer je tot die aanvaarding komt, wordt het leven voor jou een stuk gemakkelijker.

Ik ben zelf geen supermens. Ik heb mijn eigen zwaktes en mijn eigen sterktes. De sterke eigenschappen, zet ik zo veel mogelijk in en daar word ik enorm gelukkig van. Het kost me weinig moeite en mijn hart zit vol passie die ik graag met anderen deel.

Ik heb ook allerlei zwakke eigenschappen. Ik heb het best moeilijk gehad wanneer ik de grens van de 50 passeerde en begon te merken dat je dat aan mijn uiterlijke kon zien. Ik heb daarin een vrije keuze. Ga ik mezelf afbreken omdat er hier en daar een rimpel komt? Als ik daarvoor kies, ga ik een energievretende strijd aan die ik nooit zal winnen want op termijn word ik alleen maar ouder en zullen er meer rimpels komen. Ik kies dan liever om mezelf te aanvaarden en lief te hebben wat ik niet kan veranderen. Ook dat is een deel van mezelf.



Een andere zwakke eigenschap van mezelf is dat ik moeilijk hulp kan accepteren. Hier kan ik wel iets aan doen. Ik kan uit mijn comfortzone treden en leren om de hulp van anderen in te roepen en mijn kwetsbaarheid te tonen. Dit proces gaat met vallen en opstaan en als ik val, zal ik mild voor mezelf blijven, mezelf moed inspreken en doorzetten tot ik het geleerd heb.

Welke keuze maak jij? Kies je voor geluk of kies je voor strijd?